บทที่ 1 พระพุทธ
สาระการเรียนรู้
ความสำคัญของพระพุทธศาสนา
พุทธประวัติ
ชาดก
ความสำคัญของพระพุทธศาสนา
1.พระพุทธศาสนาเป็นเอกลักษณ์ของชาติไทย
2.พระพุทธศาสนาเป็นรากฐานและมรดกทางวัฒนธรรม
3.พระพุทธศาสนาเป็นศูนย์รวมจิตใจของชาวพุทธ
4.พระพุทธศาสนาเป็นหลักในการพัฒนาชาติไทย
พุทธประวัติ
พระพุทธเจ้ามีพระนามเดิมว่า สิทธัตถะ เป็นพระราชโอรสของพระเจ้าสุทโธทนะกับพระนางสิริมหามายา ประสูติในวันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 6 ณ ลุมพินีวัน ตั้งอยู่ระหว่างเมืองกบิลพัสดุ์กับเมืองเทวทหะ เมื่อประสูติได้ 7 วัน พระนางสิริมหามายา (พระมารดา) สิ้นพระชนม์ เมื่อพระชนมายุ 16 พรรษา ได้อภิเษกสมรสกับเจ้าหญิงยโสธรา (พิมพา) และเมื่อพระชนมายุ 29 พรรษา ได้เสด็จออกผนวชในคืนที่พระนางยโสธราประสูติพระราหุล (พระราชโอรส)
เมื่อผนวช (บวช) แล้วได้ศึกษาในสำนักต่าง ๆ และได้ทรง บำเพ็ญทุกรกิริยา แต่ก็ไม่พบหนทางดับทุกข์จึงหันมาบำเพ็ญเพียรทางจิต จนวันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 6 หลังเสด็จออกผนวช 6 ปี พระองค์ได้ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า ขณะมีพระชนมายุ 35 พรรษา
พระพุทธเจ้าได้ประกาศพระศาสนาเป็นเวลา 45 ปี จนพระชนมายุ 80 พรรษา ก่อนที่จะเสด็จปรินิพพานในเวลาใกล้รุ่งของวันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 6
วันวิสาขบูชา
วันวิสาขบูชา เป็นวันสำคัญทางพระพุทธศาสนา รวมถึงเป็นหนึ่งในวันสำคัญของโลก ตรงกับวันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 6
เป็นวันที่ พระพุทธเจ้า ประสูติ ตรัสรู้ และปรินิพพาน
ความหมายของคำว่า "วิสาขบูชา" หมายถึงการบูชาในวันเพ็ญเดือน 6 วิสาขบูชา ย่อมาจาก " วิสาขปุรณมีบูชา " แปลว่า " การบูชาในวันเพ็ญเดือนวิสาขะ" ถ้าปีใดมีอธิกมาส คือ มีเดือน ๘ สองหน ก็เลื่อนไปเป็นกลางเดือน 7
วันมาฆบูชา
วันมาฆบูชา ตรงกันวันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 3
หรือที่เรียกกันว่า "วันจาตุรงค์สันนิบาต"
เป็นวันที่ มีการประชุมสังฆสันนิบาตครั้งใหญ่ในพุทธศาสนา ที่เรียกว่า "จาตุรงคสันนิบาต" และเป็นวันที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ทรงแสดงโอวาทปฎิโมกข์แก่พระสงฆ์สาวกจำนวน 1,250 รูป เป็นครั้งแรก ณ เวฬุวันวิหาร กรุงราชคฤห์ เพื่อให้พระสงฆ์นำไปประพฤติปฏิบัติเพื่อจะยังพระพุทธศาสนาให้เจริญรุ่งเรืองต่อไป
ความหมายของคำว่า "มาฆะ" เป็นชื่อของเดือน 3 มาฆบูชานั้น ย่อมาจากคำว่า"มาฆบุรณมี" แปลว่าการบูชาพระในวันเพ็ญเดือน 3 วัน
วันอาสาฬหบูชา
วันอาสาฬบูชา ตรงกับวันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 8
เป็นวันที่มีพระรัตนตรัย เกิดขึ้นในพระพุทธศาสนา
นับเป็นวันที่สำคัญในประวัติศาสตร์แห่งพระพุทธศาสนา คือวันที่พระพุทธองค์ทรงแสดงธรรมเทศนาหรือหลักธรรมที่ทรงตรัสรู้เป็นครั้งแรกแก่เบญจวัคคีย์ทั้ง 5 ณ มฤคทายวัน ตำบลอิสิปตนะ เมืองพาราณสี ในชมพูทวีปสมัยโบราณ ซึ่งปัจจุบันตั้งอยู่ในประเทศอินเดีย ด้วยพระพุทธองค์ทรงเปรียบดังผู้ทรงเป็นธรรมราชา ก็ทรงบันลือธรรมเภรียังล้อแห่งธรรมให้หมุนรุดหน้า เริ่มต้นแผ่ขยายอาณาจักรแห่งธรรม นำความร่มเย็นและความสงบสุขมาให้แก่หมู่ประชา ดังนั้นธรรมเทศนาที่ทรงแสดงครั้งแรกจึงได้ชื่อว่า "ธัมมจักกัปปวัตตนสูตร" แปลว่า พระสูตรแห่งการหมุนวงล้อธรรม หรือพระสูตรแห่งการแผ่ขยายธรรมจักร เมื่อพระพุทธเจ้าทรงแสดงธรรมแล้ว ปรากฏว่าโกณฑัญญะผู้เป็นหัวหน้าเบญจวัคคีย์ได้เกิดเข้าใจธรรม เรียกว่า เกิดดวงตาแห่งธรรมหรือธรรมจักษุ บรรลุเป็นโสดาบัน จึงทูลขอบรรพชาและถือเป็นพระภิกษุสาวก รูปแรกในพระพุทธศาสนา มีชื่อว่า อัญญาโกณฑัญญะ
เมื่อมีพระสงฆ์รูปแรกเกิดขึ้นในศาสนา จึงทำเกิดพระรัตนตรัย
พระพุทธ พระพุทธเจ้าผู้เป็นศาสดาของพระพุทธศาสนา
พระํธรรม หลักธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า
พระสงฆ์ ผู้เป็นสาวกที่จะนำพาคำสอนของพระพุทธเจ้าไปเผยแผ่ต่อไป
ยินดีต้อนรับสู่ห้องเรียนครูปั๊บ
ขอขอบคุณแหล่งที่มาของข้อมูล
http://www.dhammathai.org/day/visaka.php
http://www.dhammathai.org/day/maka.php#google_vignette
http://www.dhammathai.org/day/asarahabucha.php
ครูผู้สอน
นายทศวรรษ วณิกกุล
(ครูปั๊บ)
(ครูปั๊บ)